Het einde
Aan allen, en met name Kiran Jiva-Saphalya,
Nu mijn leven voorbij is wil ik toch het
laatste word hebben. Met u wil ik delen wat u met mij gedeeld heeft.
Mijn lichaam is dood, mijn leven voorbij en
mijn tijd is op. Veel is nog te zeggen, had gezegd moeten worden. Veel is
gedaan en had gedaan moeten worden. Dat geldt minstens zo voor mij als voor
u. Nu ik niet meer hier ben zijn de
mogelijkheden daartoe beperkt.
Met moeite roep ik het gevoel van gemis, van
verlies op in mijn hart. Met moeite, want alles wat onuitgesproken, achterwege
is gelaten was er, is er en zal er altijd zijn. Weet dat in mijn verbondenheid
met u dit al bij voortduring leeft.
Mijn dood, mijn finale ijkpunt, heb ik altijd
lief gehad zoals ik ook het begin van mijn ontstaan liefheb. Voor mij is dit
sluitstuk altijd een spiegel geweest. Het klankbord waarvan de ontwikkelingen
die ik inzette, echoden om mij te loodsen naar de kern van mijn bestaan.
Om deze reden dank ik het Leven voor haar
eindigheid.
Mijn poging harmonie te creëren met deze echo
in verbondenheid met u heeft mij de volste ervaring van geluk gebracht. Een
resonantie van licht van het diepste van mijn zijn tot en met de uitersten van
mijn universum.
Eerlijk is eerlijk, vaak kwam het er brak uit.
Wij mensenkinderen hebben vanaf ons ontstaan veel te oefenen om te werken met
de dans van het web der verbondenheid. Deze verbondenheid, het Eén, het Al was
helaas niet altijd scherp in mijn aanwezigheid. Hiervoor vraag ik oprecht uw
vergeving.
Met een bewogen ziel vol dankbaarheid gaat
mijn Liefde uit naar u. Het innige besef dat alles wat wij deelden
voortgebracht is uit de voortdurende scheppende kracht van het Leven die ook in
u haar weg zoekt tot volle wasdom brengt mij tot ontzag, dankbaarheid en
aanbidding van het Leven en uw invulling daarvan.
Mijn hoop, verlangen en streven gaat er naar
uit dat een deel van dit licht naar u is uitgestraald zoals het ook van u mij
verlichtte. En weet dat dit deel altijd het uwe is. Onze verbondenheid eindigt
niet hier. Als onderdeel van ons zijn is het deel van het Al.
Dank voor de dans, het lied, de gedachte en
het delen van mijn pad. Leef met volle teugen en weet dat alles wat voortkomt
uit uw scheppende kracht goed is ook al lijken uw pogingen uw doel niet te
halen. In verbondenheid is het gevolg van uw creëren altijd het hoogst
haalbare het mooist wat het Leven te
bieden èn te verlangen heeft.
Vrees niet de grootte en de zwaarte van het
zijn, de omvang en inhoud volgen als vanzelf.
Ik laat u achter met een omarming van warmte
en vertrouwen. Gezegend bent u, was u altijd en zal u altijd zijn. Elke dag,
elk moment opnieuw schept het Leven nieuwe mogelijkheden. Realiseer, besef en
creëer, deze mogelijkheden.
Biedt en verlang het leven wat het uwe is.
In verbondenheid,
Hans.
