Verbondenheid

Nu je niet meer leeft, bij me weg bent, ontbreekt een stuk in mijn gevoel.
Een stuk waarvan ik altijd dacht dat het het mijne was.
Mijn gevoel is immers van mij, toch?
Niets blijkt minder waar.
Zie hoe diep geworteld onze verbondenheid is.
Zo diep, dat ik niet meer kon zien wat bij jou ligt en wat bij mij.

Nu je niet meer leeft, bij me weg bent, je hebt alles gezegd en gedaan.
Alles wat je nog wilde laten weten en doen zolang het kon.
Heb ik het gehoord, gezien en begrepen?
Mettertijd vast wel.
In de maalstroom van gebeurtenissen komt niet alles direct aan
Maar ook niets is verloren gegaan.


Nu je niet meer leeft, bij me weg bent, zijn de grenzen verbleekt.
De grenzen van menselijke beperkingen, het leed,
Hebben we dit elkaar aangedaan?
Of hebben we elkaar leren groeien,
Naar de mildheid voor onszelf
Naar de rust en acceptatie waarin de vrijheid schuilt.

Nu je niet meer leeft, bij me weg bent,  blijft er veel te zien en te voelen
Door jouw ogen en met jouw zijn die ook een deel van mij is
En in dit deel schuilt onze verbinding.
Jouw pure zijn is bij mij
Die levend aanvoelt als een hand op mijn schouder
De zegen van de liefde van de ziel.