Ja dat dacht ik. Tijd voor mezelf is niet te
vinden. Laptop mee, kan ik wat schrijven. Gelukkig Word op mijn mobiel, na het
bestellen en wachtend op het eten wat gedachten aan het electronische papier
toevertrouwen.
Eén alinea en dan: "Ik verveel me, Papa. En een betje heel erg." Dan maar de plannen voor de komende dagen bespreken....
Geen gedachte uit te krijgen.
"wat denk je?"
"niets"
"heb jij dat niet, zo'n stemmetje in je
hoofd wat steeds met je praat?"
vraag ik.
"Natuurlijk niet"
"O, heb ik wel"
"Jij bent ook gek"
"Misschien ook wel..."
Stilte. Ben ik wel jaloers op, geen stemmetje
in je hoofd wat continu aan het babbelen is. De laatste tijd is die vrij
rustig, de 'kleine' daarentegen niet.
Negen jaar, net geworden en alleen met die oude
gekke vader op vakantie. Pa wil ook niet eens spelen.
Gut, die jongen heeft ook niet niks megemaakt
met z'n negen jaar. Nu zegt men ADHD. Wat mij betreft te weinig vertrouwen in
het eigen bestaan en het eigenbestaansrecht. Continu bezig het eigen zijn
bevestigd te krijgen door de omgeving. Misschien is zo'n stemmetje in je hoofd
toch niet zo gek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten