donderdag 29 december 2011

Nieuwjaarswens

Lieve vrienden en familie,

Waarschijnlijk heb je nog nooit een kaartje van mij gekregen. Ik kan een hoop beloven maar vraag mij af of dat ooit zou gebeuren. Een ‘Gelukkig Nieuwjaar’ wens ik iedereen. Met jullie wil ik deze tijd van het jaar vooral mijn gedachten en mijn gevoelens delen. Voor mij is dit  een tijd om te zien wat ik het achterliggende jaar heb ontvangen en wat ik mee wil nemen het nieuwe jaar in. Hier aan denkend ben ik vooral dankbaar.


Ik veel mogen ontvangen. Vooral telkens weer kansen gekregen om anders om te gaan met situaties en nieuwe manieren uit te proberen. Jullie hebben hier voor mij een grote bijdrage geleverd. Soms heb ik dat laten weten, wellicht had je het ook door, al was het een gevoel laten bestaan in elkaars aanwezigheid. Soms wellicht zonder het te laten weten. Vele zegeningen gaan onuitgesproken voorbij. De korte gesprekjes, de kwinkslag, even het puntje op de i, alleen al een uitnodiging of gewoon dat ene belletje of berichtje al dan niet op precies het goede moment.

Nieuwe mensen leren kennen, oude vrienden terug gevonden, mensen op een andere manier leren kennen en vooral daarmee mijzelf ook. Daardoor werd het voor mij mogelijk andere paden te gaan: hardlopen, stoppen met roken en nog veel meer manieren gevonden om mijn gezondheid en balans te ondersteunen.

Een van die nieuwe manieren waar ik erg blij mee ben en graag wil houden is het onderkennen van alles wat goed is en goed gaat en vooral dat aan elkaar laten weten. Dit jaar heb ik vele voorbeelden gezien wat een weldadige invloed de bevestiging van het positieve op mij en mijn omgeving heeft. Het maakt niet uit of je een ander bevestigt of jezelf of jezelf door een ander laat bevestigen. Het gaat er om al die zegeningen niet ongemerkt voorbij te laten gaan.


Dat is dan ook de strekking van dit bericht en ik wens dan ook dat ik daarmee, al is het maar even, het licht wat we in de loop van de afgelopen tijd al eens gedeeld hebben weer (of eindelijk eens) naar boven te halen. Terwijl ik dit schrijf komt er weer een voorval naar boven en voeg ik weer een geadresseerde toe. Vervolgens ontdek ik dat ik mijn emailadressen lang niet zo op orde heb als ik dacht, en hoop ik dit bericht nog op een andere manier te krijgen bij die mensen ook nog op mijn lijstje staan.

Dit jaar is mijn vader overleden. Deze gebeurtenis heeft veel in mij losgemaakt. Ik ben enorm dankbaar voor alle steun die ik bij het verwerken hiervan heb ontvangen. Een van de belangrijkste zegeningen die hieruit en uit andere ervaringen dit jaar voortgevloeid is, is een voller besef van de verbinding tussen mensen. Dit is er één die ik graag wil behouden.  Een direct gevolg voor mij is niet alleen de behoefte maar ook de noodzaak om uit te spreken wat er bij me leeft, kenbaar te maken wat er speelt, mijzelf te laten kennen.

 Als alternatief op de drang om mij vooral los te maken en onafhankelijk te maken is het erkennen hoe afhankelijk ik ben van alles en iedereen om mij heen: één van de nieuwe manieren om mijn gezondheid en balans te ondersteunen. Het is de geest van de tijd wellicht: iedereen als zelfstandig ondernemend, volledig zelfverzorgend en daardoor duurzaam project. Deze omschakeling is bij mij vooral organisch aan het verlopen en heeft helaas ook onhandig gedrag ten spijt gehad.

Het inspireert mij telkens weer hoe iedereen weer keuzes maakt om het goede te doen. Dat is eigenlijk het belangrijkste om dankbaar om te zijn: mensen om mij heen die in hun keuzen een voorbeeld zijn. In de waan van de dag redt ik het bij lange na niet om al die inspiratie in echte daden om te zetten of zelfs niet eens de erkenning ervoor uit te spreken. Ook ik laat me vaak ten prooi vallen aan het ‘druk, druk, druk’ principe. Vandaar dat ik het fijn vind dit eens duidelijk uit te spreken. Mocht je ooit denken: “Waar doe ik het allemaal voor?” weet ik niet of het helpt maar bedenk dan dat ik er in ieder geval geïnspireerd door wordt en misschien anderen ook wel.

Het is mijn overtuiging dat we samen de wereld maken waar we in leven. De keuzen die we elke dag maken vormen de realiteit die we gezamenlijk ervaren. De krant lezend kun je je twijfels krijgen, maar eigenlijk is dat juist de bevestiging daarvan. Daarom nogmaals ben ik blij dat ik je dit jaar (weer) ontmoet heb.

Ik merk zelf dat ik het lang niet altijd makkelijk vind om mijn aandacht te houden bij het positieve of mijzelf op deze manier te laten kennen. Ik weet dat dit voor de meeste mensen geldt. Het helpt mij om vanachter het scherm en toetsenbord (alvast) de woorden te zoeken en via deze weg te laten horen.

Mijn wens is dan ook dat we allemaal veel de gelegenheid krijgen ons innerlijke licht te laten schijnen en vooral dat het beantwoord wordt.


Licht, kracht en liefde voor 2012!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten