Inspicratie

De macht van het delen van je eigen inspiratie.

 

Veel mensen zijn al overtuigd dat delen een goed idee is en bijna iedereen vind inspiratie fijn. Of het nu een eigen inspiratie is of die van een ander, het voelt prettig. Het wordt ineens heel anders om echt vanuit je eigen inspiratie te delen, immers je stelt je zelf op en wordt daarmee kwetsbaar voor kritiek.

In de komende 15-20 minuten ga ik die stap zetten en ik hoop dat jullie van deze gelegenheid gebruik willen maken om deelgenoot te worden van mijn inspiratie.

Aan het eind van het verhaal hoop ik dat mijn inspiratie wat eigen inspiratie opgewekt heeft en ik spreek direct het verlangen uit daar weer deelgenoot van te worden.

Inspiratie delen beweegt anderen, Inspiratie delen vormt je wereld en je leven:

Inspiratie delen geeft macht.

Macht en inspiratie zijn termen die niet vaak samen gebruikt worden. Maar we doen het maar al te vaak. Een idee krijgen en vervolgens daarmee kijken hoe we dat kunnen realiseren. Anderen inspireren om onze verzoeken in te willigen en zo ons helpen ons doel te bereiken. Kinderen kennen dit spel als geen ander en van nature hebben zij meer mogelijkheden om hiermee aan de gang te gaan dan ik zo 1, 2, 3 kan benoemen.

Met macht duiden we vaak de vaardigheid of het succes aan van dat kinderspel, het vervullen van ons eigen idee van verlangen of behoefte.  De mate waarin we in staat zijn ons doel te bereiken wordt vaak benoemd als macht. Of erger de grootte van de doelen die we bereiken kunnen worden gebruikt om macht af te lezen.

Dit echter, is niet het onderwerp van gesprek nu. We benoemen vaak inspiratie dat gebied van ideeën, gedachten en verlangens die juist dat kinderspel te boven stijgen. Inspiratie, volgens deze definitie is niet om te vormen tot een doel wat we direct voor onszelf willen realiseren maar wat vaak een algemeen nut dient waardoor het voor ons allemaal beter wordt. Of Inspiratie tot een niet materialistisch gewin, een uiting van pure schoonheid, zij het beeld, geluid of woord.

Om deze vorm van inspiratie tot macht te verheffen is vreemd, maar let wel, macht wordt hier ook door getransformeerd. Macht die door het delen van inspiratie tot stand komt is niet uit te drukken in het doel wat je realiseren kan maar in de gevolgen van het delen. Met andere woorden, wanneer je vanuit je inspiratie deelt zijn de gevolgen sterker, groter en vooral vervullender.

Hier komt heel sterk het verschil tussen doel en gevolg om de hoek kijken. Er is een wereld van verschil wanneer ik gericht ben op een resultaat of wanneer ik alleen maar een mogelijkheid creëer. In het eerste geval heb ik helder voor ogen wat er in de wereld anders moet of ontstaan moet om het gevoel te hebben dat mijn handelen zinnig is. In het tweede geval voel ik dat het zin heeft een idee te uiten, ongeacht wat dit teweegbrengt. Voel je het verschil?

Elk idee wat ik uit is het maken van ruimte voor anderen om in te stappen.

Ik heb dit bij anderen vaak afgedaan als zomaar een ballonnetje oplaten of een vlieger die ze wilden laten opgaan of er nog meer resultaatgerichte filters op geplakt. Op deze manier kijken, en vooral naar mijzelf en mijn eigen ideeën creëert een oordeel: “Elk idee wat ik uit en waar niemand op instapt was blijkbaar niet goed genoeg.” Dit creëert twijfel voor elke nieuwe inspiratie,

een weg die ik niet wil gaan.

Elk idee wat ik uit is het maken van ruimte voor anderen om in te stappen.

Ik zeg dit eigenlijk alleen maar om een onderscheid te maken met de gedachte “anderen zijn het wel of niet eens met mijn idee”. Eenzelfde onderscheid als een open of gesloten vraag kun je plakken op open en gesloten ideeën. Open ideeën zijn inspiratie.

Het maakt zelfs eigenlijk niet uit hoe ik het naar buiten breng, alleen al dit besef van ruimte voor de ander maakt een idee tot een inspiratie.

Ik denk vaak:

“Gewoon mijn inspiratie, mijn idee neer zetten? En dan allerlei kritiek over me heen krijgen? Dan gaat iedereen er iets van vinden? “

“Een beetje kletsen dus? Dat gaat toch nergens heen? “

“En als het een goed idee is, gaat iemand er mee aan de haal, wat dan? Dan wordt het iets anders dan ik in mijn hoofd heb! Ik haal er dan niets meer uit!”

De meest smerige in dat rijtje voor mij zijn: “Kom ik dan wel voor mijzelf op?” “Neem ik dan wel verantwoordelijkheid voor (de gevolgen van) mijn uitingen?” Of te wel, eigenbelang en controle.

En vooral de aller engste: “Wat als het werkt en mijn idee tot leven komt?”. Daar wordt ik onzeker van en schiet ik terug in de blokkades van eigenbelang en controle.

Ik zal heel eerlijk zijn. Hoe langer ik bezig ben eigenbelang en controle uit te bannen hoe exotischer de vormen zijn waarin ze zich manifesteren. In de kern zijn dit mijn echte blokkades om niet vol vanuit inspiratie te leven en te delen.

Hoe kom ik van ‘inspiratie delen geeft macht’ naar geblokkeerd worden door eigenbelang en een verlangen naar controle? Die is makkelijk: open zijn is eng. Maar hoe kom ik van eigenbelang en controle uitoefenen naar inspiratie delen? Die is wat lastiger.

Inspiratie delen geeft macht.

Macht aan de ander. Macht om te kiezen, om open te staan. Inspiratie delen geeft een ander macht om geïnspireerd te worden om inspiratie toe te voegen. Inspiratie delen geeft macht met ideeën te spelen voor ze geaccepteerd worden of losgelaten. En in dit spelen schuilt de kracht van de verbinding. Mijn spelen is leren en mijn leren is spelen. Het leren, van het idee, van elkaar, van het spelen, de inspiratie en het inspireren op zich, is dat wat verbindt.

Los van het effect in termen van actie, ‘verandering in de wereld’, meetbaar en objectief zal altijd bij het delen van je eigen inspiratie dit spel jezelf en de ander vormen en zal dit spel een toevoeging zijn in de totale collectie van belevingen. Meer nog dan welk denkbaar resultaat dan ook zal deze beleving je eigen zijn vormen tot een levendige bijdrage in het geheel.

Deze levendige bijdrage is waar de macht voor jezelf te vinden is, het eigenbelang en de controle. Door te spelen met deze levendige bijdrage manifesteer je jezelf in je volle zijn en oefen je invloed uit op je omgeving.

 

Mijn eigen inspiratie delen.

In eerste instantie maakt het niet uit of ik inspiratie deel in de vorm van eigen werk of werk van een ander. Het is wel van enorm belang dat ik zelf geraakt ben. Elke keer als ik met mijn aandacht bij mijn inspiratie ben er een deel van wat ik voorheem mijzelf noemde een beetje oplost. En wat vrijkomt is warmte of zelfs vuur.

Ik merk dat wanneer ik ideeën van mijzelf uit of het werk van anderen roem omdat ik er zogezegd een beetje week van binnen wordt en dit ook vanuit die inspiratie breng ik altijd een warme ontvangst vind ook al ligt er vaak een hobbeltje voor me voor ik dat doe.

Ik merk ook dat wanneer ik deze gedachten bij me draag ik ook open sta voor de inspiratie van een ander en het spel beginnen kan. Ik merk dat ik dan ook vind wat ik nodig heb, of dat nu bevestiging, mogelijkheid of nieuwe inspiratie is.

Dit effect wordt steeds groter naar mate de inspiratie die ik deel steeds echter wordt. Echt in de zin van dichtbij wat mij diep raakt. Ik bedoel nu niet grote emotionele drama’s maar vooral waar wordt ik warm van, waarvan gaan mijn sappen stromen, waar gaat mijn hart sneller door kloppen.

Echt in de zin van wat dieper in mijzelf ligt, ik bedoel dit nu heel letterlijk. Hoe vaak is het mij niet gebeurd dat ik in een gesprek idee op idee op gedachte op spel op grap op speling heb gestapeld om op deze manier de ladder van inspiratie de wolken in te klimmen. Helemaal niets mis mee en erg leuk om te doen. Mijn hart klopt sneller, mijn ogen glimmen, mijn gedachten gaan sneller ik raak enthousiast. Ook op die manier werkt het.

Mijn levendige bijdrage wordt nog eens zo veel echter wanneer het voortkomt uit de warmte die in mij opwelt, wanneer ik deel vanuit ontroering.

De bevestiging, mogelijkheden en inspiratie die ik ontvang zijn zoveel krachtiger en geven mij meer macht wanneer ik mijn eigen inspiratie deel in het volle besef dat deze ook gekregen is en ik mijn eigen noem puur en alleen omdat het mij raakt.

Als we het dan toch of ‘echt eigen ik’ hebben, uiteindelijk het enige wat ik zo kan noemen is:

het geraakt worden en waar ik anderen raak vanuit het geraakt zijn: het delen van inspiratie.